Miltoniopsis
Do Miltoniopsisów przylgnęła niestety opinia,
że są to "trudne" storczyki, "nie dla początkujących",
jak również inne określenia wskazujące na trudności w ich
uprawie. W rezultacie wiele osób nawet nie próbuje ich uprawiać.
Mimo takich opinii, są to storczyki stosunkowo łatwe w uprawie,
o ile tylko spełni się ich kilka szczególnych wymagań.
Hybrydy Miltoniopsisów ze względów formalnych
nadal noszą nazwę Miltonia i pod taką nazwą mogą
być sprzedawane w kwiaciarniach.
Światło:
Miltoniopsis wymaga stosunkowo niewysokiego poziomu światła
(15000-20000 luksów). Uprawiając go w domu, najlepiej zapewnić
mu wschodnią lub zachodnią wystawę, choć możliwa jest też
południowa pod warunkiem zastosowania odpowiedniego cieniowania.
Temperatura:
Miltoniopsis najlepiej się czuje w temperaturach domowych
lub w umiarkowanej szklarni. Najlepsze temperatury to: w
nocy 15-18°C, w dzień 21-27°C. Wyższe lub niższe
temperatury mogą być tolerowane, ale nie przez dłuższy okres
czasu. W wypadku utrzymywania się latem na parapecie temperatur
powyżej 30°C absolutnie konieczne jest cieniowanie (np.
żaluzjami) lub przestawienie roślin w nieco chłodniejsze
miejsce.
Wilgotność powietrza:
Jeżeli Miltoniopsis będzie dobrze podlewany, to wilgotność
nie jest krytycznym czynnikiem. Powinna jednak wynosić ponad
50%. Można to osiągnąć przy pomocy nawilżacza, albo umieszczając
roślinę na tacy z kilkucentymetrową warstwą keramzytu lub
innego porowatego materiału. Kiedy podlewamy roślinę, wypływająca
woda przecieka przez porowaty materiał na tacę, a parując
zapewnia roślinie wyższą wilgotność. Należy jednak uważać,
aby doniczki nie stały w wodzie, ale ponad nią, zapewniając
dostęp powietrza do korzeni także od spodu. Najłatwiej to
zrobić, kładąc na wierzchu metalową siatkę (taką do budowy
klatek dla zwierząt) lub kratkę dostępną w sklepach ogrodniczych.
Rośliny można też rano zamgławiać, ale należy unikać zamgławiania
wodą z kranu, a używać wyłącznie deszczówki lub wody destylowanej.
Woda:
Miltoniopsis lubi mieć dość wilgotne podłoże, ale powinien
przesychać lekko między podlewaniami. W czasie ciepłej,
suchej pogody może to wymagać podlewania 2-3 razy na tydzień,
a w czasie chłodniejszej pogody 1-2 razy na tydzień. Oznaką
niedostatku wody jest tworzenie się harmonijek na liściach.
W takiej sytuacji należy lekko zwiększyć częstotliwość podlewania.
Miltoniopsis ma bardzo miękkie i delikatne korzenie. Dlatego
do podlewania zaleca się używanie deszczówki, jeśli to tylko
możliwe. Przy niewielkiej liczbie roślin można też stosować
wodę destylowaną. Podlewać należy obficie i dokładnie, upewniając
się, że woda wycieka wszystkimi otworami doniczki. Zalecanym
sposobem podlewania wszystkich storczyków jest wstawianie
całej doniczki do naczynia z wodą (np. wiaderka), tak aby
była zanurzona po brzegi, i przetrzymanie jej tak przez
15 minut do godziny. To jedyny sposób dający pewność, ze
podłoże nasiąkło w całej objętości, a korzenie wystające
z doniczki też pobrały wodę.
Nawożenie:
Miltoniopsisy rosną bardzo szybko i dlatego wiosną i latem
można je nawozić przy prawie każdym podlewaniu. Jesienią
i zimą nawożenie należy ograniczyć do jednego tygodniowo.
Zaleca się stosowanie połowy zalecanej na opakowaniu dawki
(czyli dwukrotnie rozcieńczonej) nawozu o zrównoważonym
stosunku NPK.
Kwitnienie:
Dobrze uprawiane rośliny wypuszczają 2-3 pędy kwiatowe
na każdym nowym przyroście, z dużymi, pięknymi, zwykle pachnącymi
kwiatami. Kwiaty na roślinie mogą utrzymać się 4-8 tygodni,
natomiast jako kwiat cięty są nietrwałe. Dobrze rosnące
rośliny często wytwarzają kolejny pęd kwiatowy w kilka miesięcy
po pierwszym okresie kwitnienia. Wynika z tego, że dobrze
uprawiana roślina może być w kwiatach przez większość roku.
Foto: ©
Copyright Grażyna SIemińska. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Po przekwitnięciu, gdy wszystkie kwiaty opadną, a pęd kwiatowy
uschnie, można go wyciąć dość nisko, uważając jednak, aby
nie uszkodzić pseudobulwy i liści. Po kwitnieniu łodygę
po prostu się wycina (nisko przy pseudobulwie), ponieważ
roślina nie powtarza kwitnienia na starej łodydze. Jak w
wypadku większości storczyków o sympodialnym typie wzrostu,
te storczyki nie kwitną drugi raz z tej samej pseudobulwy
- łodygi kwiatowe wyrastają wyłącznie z nowych pseudobulw
dojrzałych w danym sezonie.
Przesadzanie:
Miltoniopsisy bezwzględnie muszą być przesadzane każdego
roku, wiosną. U wielu hodowców sprawdzają się różne mieszanki
oparte na korze lub chipsach kokosowych średniej granulacji
(około 1 cm). Podłoże powinno być przepuszczalne i luźne,
tak aby przy częstym podlewaniu rośliny mogły przeschnąć
pomiędzy podlewaniami. Jak w wypadku wszystkich storczyków,
ten okres przeschnięcia (w tym wypadku lekkiego) jest istotny
i dlatego ważne jest używanie podłoża zapewniającego bardzo
dobry drenaż. Miltoniopsisy lubią rosnąć w małych doniczkach,
więc przesadzając je należy zastosować doniczkę zapewniającą
miejsce na przyrosty tylko jednego roku. Większe rośliny
można dzielić, jednak NIGDY nie należy odcinać pojedynczych
pseudobulw - minimalnym podziałem jest grupa 3-4 zrośniętych
pseudobulw.
Przydatne łącza:
Orchidarium > Storczyki
od A do Z (opisy uprawy gatunków, między innymi 5 gatunków
z rodzaju Miltoniopsis)
Orchidarium > Miltoniopsis
- hybrydy (szczegółowy opis hybryd i ich uprawy)
Orchidarium > Galeria > Miltoniopsis
(fotografie hybryd i gatunków)
Polskie Towarzystwo Miłośników Orchidei > FAQ
(najczęściej zadawane pytania)
Tłumaczenie materiałów źródłowych: Grażyna Siemińska
Edycja: Jerzy Dziedzic
|
