Cambria

Cambria

Tak naprawdę nie ma takiej rośliny. Cambria to nazwa handlowa dla międzyrodzajowych hybryd z rodziny Oncidieae. Do tej grupy arbitralnie dołączono wszystkie nowe, sztucznie wyhodowane rodzaje, takie jak Odontocidium, Degarmoara, Odontonia, Colmanara, Vuylstekeara, Burrageara, Beallara, Miltassia itd. Te niewystępujące normalnie w naturze krzyżówki międzyrodzajowe pochodzą głównie od różnych gatunków z rodzajów miltonia, odontoglosum, cochlioda i oncidium. Mogą rosnąć w szerokim zakresie warunków temperaturowych, od ciepłych do chłodnych. Kwitną często dwa razy w roku i mają różne kolory zależne od użytych w danej krzyżówce roślin macierzystych.

Światło:

Od niskiego do średniego poziomu. 10000-20000 luksów. Jeżeli roślina jest ustawiona w miejscu zbyt jasnym, to na końcach liści mogą się pojawiać czarne plamki. Jest to zjawisko normalne u wielu międzyrodzajowych hybryd w grupie oncidiowatych. Latem roślinę należy cieniować, a więcej światła zapewniać jej zimą. Z naszego własnego doświadczenia wynika, że dobrze rosną zarówno na oknie zachodnim (bez doświetlania zimą), jak i na północno-wschodnim, gdzie tylko w okresie zimowym są co nieco doświetlane (4-5 godzin) powieszonymi nad parapetem 2 żarówkami energooszczędnymi.

Temperatura:

W zimie temperatura nocą powinna wynosić od 13 do 18°C, a w lecie 16 do 20°C. Natomiast w dzień temperatura przez cały rok powinna wynosić od 20 do 30°C. Zachowanie niższych temperatur nocnych jest istotniejsze zimą (optymalne są temperatury nocne w okolicach 15-16°C). Latem rośliny zwykle tolerują nieco wyższe temperatury, chociaż z kolei przegrzanie roślin wystawionych na pełne południowe letnie słońce może skończyć się ich uśmierceniem. W wypadku utrzymywania się latem na parapecie temperatur powyżej 35°C absolutnie konieczne jest cieniowanie (np. żaluzjami) lub przestawienie roślin.

Z kolei zimą należy uważać na wietrzenie podczas mrozów - przewianie rośliny silnym prądem powietrza o temperaturze 0°C lub poniżej może spowodować przemarznięcie liści objawiające się ich szklistością i więdnięciem. Silne przemarznięcie może doprowadzić do śmierci całej rośliny. Szok temperaturowy (także podczas transportowania roślin zimą) może spowodować także opadanie kwiatów i pąków.

Wilgotność powietrza:

Wymagana jest wilgotność 50% lub wyższa. W utrzymaniu odpowiednio wysokiej wilgotności wokół roślin pomocne są specjalne tace, np. wypełnione keramzytem, z wodą na dnie. Tace muszą mieć specjalną konstrukcję, ponieważ doniczki nie mogą stać w wodzie, a podłoże nie może nasiąkać od dołu. Doskonale sprawdzają się plastikowe pudełka (te stosowane przez nas mają na przykład wymiary 25x25 cm i wysokość 10 cm), na dnie których są umieszczone ogrodnicze kratki do zabezpieczania trawy, tak że doniczki nie dotykają wody. Mogą to być także wypełnione keramzytem płaskie, płytkie plastikowe tacki z położoną na wierzchu metalową siatką (taką do budowy klatek dla zwierząt) lub kratką dostępną w sklepach ogrodniczych. Zapewnia to wilgotność na poziomie 60-70%, nawet w okresie grzewczym. Rośliny można też rano zamgławiać, ale ważne jest, aby liście obeschły przed nocnym obniżeniem temperatury. Roślin nie należy zamgławiać zimą, bo w niższych temperaturach i przy obniżonym metabolizmie są bardziej podatne na gnicie wywołane pozostawaniem wody w kątach liści. Należy unikać zamgławiania wodą z kranu, a używać wyłącznie deszczówki lub wody destylowanej. W wypadku dysponowania tylko wodą z kranu lepiej całkowicie zrezygnować z zamgławiania, ponieważ powoduje to bardzo szkodliwe dla storczyków gromadzenie się kamienia wodnego w kątach liści.

Woda:

Wszystkie storczyki epifityczne, do których należy znakomita większość storczyków tropikalnych, bezwzględnie wymagają przeschnięcia podłoża przed kolejnym podlaniem. Jest to najważniejszy aspekt uprawy tych roślin! ICH PODŁOŻE NIE MOŻE BYĆ PRZEZ CAŁY CZAS RÓWNOMIERNIE WILGOTNE!!! Należy je podlewać mocno, ale odpowiednio rzadko - dorosłe rośliny zwykle raz na 7 do 10 dni. Zbyt częste podlewanie, bez okresu przeschnięcia, powoduje gnicie korzeni i w końcu doprowadza do śmierci rośliny!!! Jest to najczęstszy błąd przy uprawie pierwszego storczyka, ponieważ jest to najistotniejsza różnica między traktowaniem epifitów i innych roślin doniczkowych. Zachowanie okresu przeschnięcia po każdym podlaniu to 99% gwarancji sukcesu w uprawie storczyków.

Do podlewania najlepsza jest deszczówka, woda z filtra odwróconej osmozy lub destylowana. Można podlewać wodą z kranu, najlepiej przegotowaną i odstaną, ale wymaga to bezwzględnie corocznego przesadzania (dokładnej wymiany podłoża bez powiększania doniczki). Podlewać należy obficie i dokładnie, upewniając się, że woda wycieka wszystkimi otworami doniczki. Należy podlewać dopiero po przeschnięciu podłoża (zwykle NIE CZĘŚCIEJ niż raz na tydzień), ale nie można też dopuszczać do długotrwałego, całkowitego wyschnięcia "na wiór". Dobrym wskaźnikiem może być stan pseudobulwy. Jeżeli młode pseudobulwy marszczą się, oznacza to, że roślina jest za mało podlewana. Zalecanym sposobem podlewania wszystkich storczyków jest wstawianie całej doniczki do naczynia z wodą (np. wiaderka), tak aby była zanurzona po brzegi, i przetrzymanie jej tak przez 15 minut do godziny. To jedyny sposób dający pewność, ze podłoże nasiąkło w całej objętości, a korzenie "powietrzne" wystające z doniczki też pobrały wodę.

Nawożenie:

Należy stosować (ogólnie dostępne w hipermarketach i w sklepach ogrodniczych) nawozy dla storczyków. Na etykietach wielu roślin i nawozów dla storczyków podawana jest informacja, aby rośliny nawozić co miesiąc. Większość osób uprawiających storczyki stosuje się jednak do zasady "weakly weekly", co oznacza nawożenie co tydzień (czyli przy każdym podlewaniu), ale bardziej rozcieńczonym nawozem - zwykle 1/4-1/2 zalecanej na opakowaniu dawki nawozu dla storczyków. Jeżeli nawozi się przy każdym podlewaniu, to co miesiąc lub co dwa miesiące podłoże powinno być przepłukane czystą wodą bez nawozu. Nie jest to trudne - wystarczy po prostu raz na jakiś czas podlać roślinę obficie czystą wodą bez nawozu. Optymalne postępowanie w tym wypadku jest następujące: najpierw należy normalnie podlać rośliny, aby rozpuścić nagromadzone sole. Po około godzinie podłoże należy przepłukać wodą w ilości równej dwukrotnej objętości doniczki.

Kwitnienie:

Cambria może kwitnąć więcej niż raz w roku. Dojrzałe pędy kwiatowe bardzo często rozgałęziają się i w wypadku niektórych odmian mogą mieć nawet 50 lub więcej kwiatów w kwiatostanie.

Foto: © Copyright Grażyna Siemińska. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Ponieważ rośliny zaklasyfikowane do tej grupy w rzeczywistości pochodzą od bardzo różnych roślin wyjściowych, istnieje bardzo wiele odmian kolorystycznych, a kwiaty mogą mieć bardzo różny kształt i wielkość.

Foto: © Copyright Tamara Florczak. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Po przekwitnięciu, gdy wszystkie kwiaty opadną, a pęd kwiatowy uschnie, można go wyciąć dość nisko, uważając jednak, aby nie uszkodzić pseudobulwy i liści. Po kwitnieniu łodygę po prostu się wycina (nisko przy pseudobulwie), ponieważ roślina nie powtarza kwitnienia na starej łodydze.

Foto: © Copyright Jerzy Dziedzic. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Jak w wypadku większości storczyków o sympodialnym typie wzrostu, te storczyki nie kwitną drugi raz z tej samej pseudobulwy - łodygi kwiatowe wyrastają wyłącznie z nowych pseudobulw dojrzałych w danym sezonie. Stare pseudobulwy nie są już aktywne i po 2-4 latach zrzucają liście. Ponieważ stanowią jednak magazyn wody i pożywienia dla nowych przyrostów, więc w miarę możliwości (uwzględniając rozsądną pojemność doniczki i estetykę) nie należy ich odcinać.

Przesadzanie:

Większość storczyków normalnie przesadza się co dwa-trzy lata w zależności od rodzaju podłoża (np. co roku w wypadku podłoża opartego głównie na mchu torfowcu, co dwa lata w wypadku podłoża korowego i co trzy lata w wypadku podłoża mineralnego). W wypadku tych roślin podłoże powinno zawsze być przewiewne z zachowanymi dużymi przestrzeniami powietrznymi. Są to zasady obowiązujące przy podlewaniu wodą o zalecanej niskiej zawartości minerałów (wodą destylowaną, deszczówką lub wodą z filtra odwróconej osmozy). Jednak w wypadku podlewania wodą z kranu (także przegotowaną i odstaną itd.) należy bezwzględnie przesadzać co roku. Przesadzanie wykonuje się od wiosny do początku lata, po zakończeniu kwitnienia. Zastosowana doniczka powinna być tak mała, jak to tylko możliwe - w wypadku corocznego przesadzania (i jeśli roślina nie rozrosła się gwałtownie) może to być ta sama doniczka, więc przesadzanie w takim wypadku polega tylko na wymianie podłoża na nowe i przepuszczalne. Rośliny NIGDY nie należy rozdzielać na pojedyncze pseudobulwy - minimalnym podziałem jest grupa 3-4 zrośniętych pseudobulw. Do sadzenia jakichkolwiek storczyków tropikalnych nie wolno stosować ziemi ogrodowej!!! Jako podłoże stosuje się mieszaninę, która szybko przepuszcza wodę, ale część tej wody jest w stanie zatrzymać. Zalecana jest kora sosnowa o średniej granulacji (1-1,5 cm) z dodatkiem węgla drzewnego, perlitu lub keramzytu i odrobiny torfu włóknistego. Podłoże może także składać się z samej kory sosnowej lub chipsów kokosowych bez innych dodatków. Po przesadzeniu przez tydzień do 10 dni roślin nie podlewa się.

Przydatne łącza:

Orchidarium > Storczyki od A do Z (opisy uprawy gatunków)

Orchidarium > Galeria > Beallara, Burrageara, Colmanara, Miltassia, Odontocidium, Odontoglossum, Odontonia, Vuylstekeara (fotografie hybryd z rodziny Oncidieae)

Polskie Towarzystwo Miłośników Orchidei > FAQ (najczęściej zadawane pytania)

Tłumaczenie materiałów źródłowych: Grażyna Siemińska
Edycja: Jerzy Dziedzic