|
Autor: |
Grażyna Siemińska |
|
E-mail: |
g.sieminska@chello.pl |
|
Data: |
środa, 8 sierpnia 2012 13:55:00 |
Witam,
dziś coś z "wielkoludów" 
Acanthephippium to niewielki rodzaj (12 gatunków) spokrewniony z Phaius, Calanthe i Spathoglottis. Siedliska naturalne rozciągają się od tropikalnych i subtropikalnych rejonów Indii do południowo-zachodnich Chin i aż po Pacyfik. Rosną zwykle na wysokościach 300-1300 m w poszyciu leśnym i nie potrzebują wiele światła. Są bardzo wrażliwe na zasolenie podłoża i wymagają częstego jego przepłukiwania. Odmiany tropikalne nie nadają się do uprawy na zewnątrz w umiarkowanych strefach klimatycznych.
Są to storczyki gruntowe, ale o grubych korzeniach jak u epifitów, co wskazuje na konieczność stosowania przewiewnego podłoża. Bardzo nie lubią przesadzania. Rośliny osiągają wysokość nawet do 80 cm. Przyrosty wyrastają na krótkim kłączu. Psb mają do 25 cm długości, a liście nawet 65 cm. Pędy kwiatowe pojawiają się prawie równocześnie z nowym przyrostem, wyrastają poziomo, a na nich pojawia się 3-6 dużych (ok. 4 cm), woskowych kwiatów.
Acanthephippium javanicum Blume 1825, występuje w Malezji, Na Jawie, Borneo i Sumatrze, w lasach porastających wilgotne niziny i wzgórza na wysokościach od 300 do 1500 m.
Moja roślina uprawiana jest w orchidarium, przy sztucznym oświetleniu i wysokiej wilgotności i chyba to jej odpowiada, bo właśnie kwitnie  
Poniżej "kronika" rozkwitania 
I cała roślina...
Pozdrawiam,
Grażyna
P.S. Kwiaty powinny pachnieć, ale ja właściwie nie wyczuwam żadnego zapachu.
G. |
|
|
Grupa: 