|
Autor: |
Piotr Markiewicz |
|
E-mail: |
|
|
Data: |
środa, 27 sierpnia 2008 00:05:35 |
Bulbophyllum pardalotum, opisane dopiero w 1995 roku (Garay, Hamer & Siegerist), pochodzi z terenów Papui Nowej Gwinei oraz Filipin, wymaga ciepłych warunków. Roślina posiada ciekawe ciemnozielone liście przeplatane tu i ówdzie niemal srebrnymi nitkami. Kwiat po otwarciu osiąga do 4 cm długości, jednak aby go zobaczyć należy rano wstać, ponieważ otwiera się wraz z nastaniem poranka, a następnie każdego dnia zamyka – najprawdopodobniej cecha przystosowawcza do uniknięcia dziennego gorąca lub też skorelowanie z aktywnością zapylającego owada. Jeszcze nie wiem, o której godzinie dokładnie się zamyka, ale dziś pierwszy raz o 6stej rano, obudzony koszmarem, w którym widziałem otwarty kwiat, ale nim wziąłem aparat już zdążył się zamknąć, z na wpół zamkniętymi oczyma jednak udało się zrobić kilka fotek rośliny w całej okazałości. Przyznam, że pęd grubości włosa zakończony kolorowym kwiatem całkiem ładnie się prezentuje. Gdy zobaczyłem go pierwszy raz tego już nie jestem pewien, ale ciągle mnie prześladuje myśl, że ten kwiat to nie jest pierwszy jaki mógłby być, bo wygląda jak kiełkujące jakieś zielsko i że z jedno takie wyrwałem z doniczki już kiedyś… Szczęśliwa rozrośnięta roślina może być niemal cały czas w kwiatach. Pojedynczy powinien utrzymać się około 10 dni.
U mnie roślina stoi na wschodnio-południowej wystawie ,ale w trzecim rzędzie od szyby. W podwójnej osłonce, dolna z lustrem wody na dnie nie dotykającym bezpośredniej osłonki, w luźnym podłożu, podlewam raczej oszczędnie.
Pozdrawiam
Ps. Dzięki Sandra
|
|
|
Grupa: 
) dowiedziałam się 
, że rozwija kwiat tylko z rana, więc i zdjęć niewiele, za to zalotnie się przekręciło i patrzy na nas z ukosa 
