|
Autor: |
Kazimierz Oboza |
|
E-mail: |
kazimierz.oboza51@gmail.com |
|
Data: |
piątek, 24 listopada 2017 15:16:36 |
Mucha z gat. Diadocidia ferruginosa ang. Fungus gnat
i pyłkowiny storczyka Succinanthera baltica zachowane
w bałtyckim bursztynie.
Pierwotna publikacja na temat odkrycia pyłkowin eoceńskiej orchidei w skamieniałym fragmencie żywicy (bursztynie) dokonanego przez zespół naukowców: Georga Poinar’a
i Finna N. Rassmusen’a ukazała się w Botanical Journal of the Linnean Society.
Link do tej informacji znajduje się na stronie: https://academic.oup.com/botlinnean/article-abstract/183/3/327/3092413/Orchids-from-the-past-with-a-new-species-in-Baltic?redirectedFrom=fulltext [dostęp 18.05.2017].
Oto jego tekst:
„Orchids from the past, with a new species in Baltic amber
George Poinar, JR
Finn N. Rasmussen
Bot J Linn Soc (2017) 183 (3): 327-333.
DOI:
https://doi.org/10.1093/botlinnean/bow018
Published:
29 March 2017
Abstract
Despite being the largest extant family of flowering plants, few fossils of Orchidaceae have been described, and unambiguous finds have first appeared in the last decade. Orchid pollinaria attached to insect pollinators embedded in amber are exceptional sources of information about orchids from the past but may not always be recognized by collectors and insect specialists. We here describe an orchid anther cap with pollinia and caudicular viscin threads as Succinanthera baltica gen. nov. & sp. nov. attached to a fungus gnat embedded in Baltic amber. With an age of 40–55 Myr, this is the oldest orchid fossil known at present.
anther cap, elastoviscin, Eocene, fossil, pollinaria, pollinia, Succinanthera.
Issue Section:
Original Article
© 2017 The Linnean Society of London, Botanical Journal of the Linnean Society”.
Kolejna publikacja na ten temat miała miejsce 17n maja 2017r. i jest dostępna na stronie: http://www.sci-news.com/paleontology/orchid-baltic-amber-04841.html [dostęp 18.05.2017].
„45-55 Million Year Old Orchid Pollinaria Attached to Pollinating Insect Found in Piece of Baltic Amber
May 8, 2017 by News Staff / Source.
Pozwoliłem sobie zaprezentować tłumaczenie na język polski obszernego fragmentu tekstu nieznacznie go uzupełniając:
Nowe odkrycie opublikowane w Botanical Journal of the Linnean Society
prezentuje dowód na to ze orchidea w bursztynie znalezionym na wybrzeżu Bałtyku
jest datowana na 45-55 milionów lat temu i pochodzi z epoki Eocen (Trzeciorzęd). Bije tym „na głowę” wcześniejszy rekord z Dominikany’ gdzie znalezisko fosylne (skamieniałość) była datowana na 20-30 milionów lat. http://orchidcrazeme.blogspot.com/2011/08/first-orchid.html [dostęp 24.05.2017].
Orchidee gromadzą swoje pyłki w małych strukturach podobnych do sakiewek zwanych "pollinia" (pyłkownia),które są przyczepione do "viscidia" (substancja lepka w kwiatach większości orchidei) dzięki czemu łatwo przyklejają się do mini włosków (liści), które wystają z ciała insektów takich jak żuki, pszczoły i muchy itp.. Cała ta struktura zwana jest "pollinarium" (pyłkowina ).
W tym badaniu, owad - mały żeński fungus gnat (kopalny Diadocidia) miał na sobie pollinarium wymarłego gatunku orchidei o nazwie "Succinanthera baltica" kiedy został złapany i utrwalony w bursztynie 45 milionów lat temu. Polinaria jest przyczepiona do jego nogi.
Pokazuje to ze "Succinanthera baltica" było bardzo dobrze usadowionym/rozwijającym się gatunkiem storczyków w epoce Eocen i bardzo prawdopodobne że też we wcześniejszej Kredzie.
"Nie powinniśmy tego mówić ale Orchidee są bardzo mądre/sprytne jako ze stworzyły metody przyciągania owadów po pyłek, a nagrody jakie im oferują często były i są zwodnicze oraz nie prawdziwe"
Dalej jest tylko o tym jak dobrze orchidee oszukiwały owady w tym muchy żeby te ostatnie roznosiły ich pyłek i przemieszczając się na inny kwiat zostawiały go na jego zalążni prowadząc do zapłodnienia i zawiązania nasion.
Tłumaczenie Jakub i Kazimierz Oboza
Uwaga tłumacza:
W sensie geochronologicznym Eocen to środkowa epoka Paleogenu (dolny trzeciorzęd), trwająca około 22 milionów lat (od 56,0 do 33,9 mln lat temu).
Bursztyn bałtycki (sukcynit, jantar, amber, „bałtyckie złoto” to odmiana bursztynu, substancji organicznej i żywicy kopalnej, która powstała w warunkach naturalnych w Eocenie i występuje w złożach zlokalizowanych w rejonie południowych wybrzeży Bałtyku Sambia, Zatoka Gdańska, Kaszuby i okolice). W obecnym mniemaniu bursztyn powstawał w długotrwałym procesie fosylizacji z żywicy, która wydostawała się ze zranień, pęknięć pni i gałęzi drzew, tworząc nacieki, określane mianem sopli, grudek lub kropli. Żywica gromadziła się również bezpośrednio pod korą lub wewnątrz pnia, tworząc formy podkorowe lub wewnątrz tkankowe. Dwie główne przyczyny intensywnego żywicowania drzew kopalnych w Eocenie to: po pierwsze, drzewa broniąc się, osłaniały zranienia, blokując dostęp wirusom, bakteriom i grzybom pasożytniczym. Po drugie mogła też to być reakcja drzew na zachodzące zmiany klimatu, znaczne wahania temperatury i wyjątkowo intensywna w tamtej epoce aktywność sejsmiczną oraz wulkaniczną. Żywica przetrwała do naszych czasów w formach dokumentujących sposób jej powstawania i przemieszczania. Gatunki drzew, które zrodziły bursztyn bałtycki, nie zostały jednoznacznie ustalone. Najczęściej w literaturze wskazywana jest sosna Pinus succinifera (tj. "drzewo bursztynodajne", rodzina sosnowatych). Jednak nowsze badania wskazują na Pseudolarix wehri z rodzaju modrzewników lub na jeszcze bardziej egzotyczne drzewa z rodziny Sciadopityacea, których bliscy krewni występują współcześnie w Azji SE (Chiny i Japonia).
Współcześnie mucha z gatunku Fungus gnat (Diadocidia ferruginosa) występuje lokalnie również
w Polsce i nie jest wykluczone, że przyczynia się do rozmnażania naszych storczyków.
Jej występowanie na obszarze Polski opisał m.in. Waldemar Mikołajczyk we Fragmenta Faunistika: http://rcin.org.pl/Content/55275/WA058_50651_P256-T17_Frag-Faun-Nr-15.pdf [dostęp 18.05.2017].
Left: underside of anther cap and pollinarium of Succinanthera baltica in Baltic amber. H – congested haemolymph drop attached to the tip of severed hind leg; V – viscidia. White arrow shows area where pollen grains were photographed. Scale bar – 170 µm. Right: portion of pollinium with pollen grains of Succinanthera baltica. Scale bar – 60 µm. Insert shows magnified view of individual grains (arrow). Scale bar – 48 µm. Image credit: George Poinar, Jr. / Finn N. Rasmussen, doi: 10.1093/botlinnean/bow018.
Orchids use odor, color and the allure of nectar to draw in potential pollinating insects.
They will emit a scent that suggests to hungry insects the promise of food, but after entering the flower they will learn that the promise of nourishment was false.
Likewise, female gnats may pick up a mushroom-like odor from many orchids, which attracts them as a place to lay their eggs because the decaying fungal tissue is a source of future nutrition. Alas, again it is a ruse. In frustration, they may go ahead and lay their eggs, dooming their offspring to a likely death from a lack of food.
Finally, male insects are attracted by the ersatz scent of female flies and they actually will attempt to copulate with a part of the orchid they think is a potential mate.
“All three of these processes are based on deception and they all have the same end result,” Prof. Poinar said.
“Though the deception works in different ways, the bottom line is that the orchid is able to draw in pollinating insects, which unwittingly gather pollen that becomes attached to their legs and other body parts, and then pass it on to the next orchid flowers that lure them in. Orchids are, indeed, pretty smart.”
George Poinar, Jr. & Finn N. Rasmussen. 2017. Orchids from the past, with a new species in Baltic amber. Bot J Linn Soc 183 (3): 327-333; doi: 10.1093/botlinnean/bow018
This article is based on text provided by Oregon State University.
Published in
• Paleontology”
|
|
|
Grupa: 