Barkeria lindleyana

Bateman ex Lindley 1842
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Epidendreae
Podplemię: Laeliinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Barkeria lindleyana

Synonim: Epidendrum lindleyana (Bateman ex Lindley) Rchb. f., Barkeria lindleyana var. centerae Rchb. f., Epidendrum lindleyana var. centerae (Rchb. f.) Veitch są uważane za synonimy Barkeria lindleyana ssp. lindleyana (Bateman ex Lindley) Thein i Dressler jak to przyjął Halbinger. Epidendrum vannerianum Rchb. f. i Barkeria vanneriana Rchb. f. uważane są za synonimy Barkeria lindleyana ssp. vanneriana (Bateman ex Lindley) Thien i Dressler. Dwa podgatunki to Barkeria lindleyana ssp. lindleyana z Kostaryki i Barkeria lindleyana ssp. vanneriana z Meksyku. Choć oba siedliska są znacznie od siebie oddalone, to jest zbyt mało różnic, aby usprawiedliwić rozdzielenie tych roślin do odrębnych gatunków. Nazwa podgatunku vanneriana jest czasem wymawiana vannerana. Barkeria lindleyana ssp. cyclotella (Rchb. f.) Thien jest obecnie uważana za synonim Barkeria scandens (La Llave and Lexarza) Dressler i Halbinger. Barkeria lindleyana ssp. spectabilis (Bateman ex Lindley) Thien obecnie jest uważana za synonim Barkeria spectabilis Bateman ex Lindley. W ciągu ostatnich kilku lat Barkeria lindleyana była często mylona i nieprawidłowo identyfikowana jako B. spectabilis, B. cyclotella (teraz B. scandens) i B. melanocaulon. 

Występowanie:

Kostaryka i Meksyk. Barkeria lindleyana ssp. lindleyana rośnie na drzewach i krzewach na wysokościach 800-1600 m. Barkeria lindleyana ssp. vanneriana rośnie głównie na skałach w meksykańskich stanach Michoacan, Guerrero, Oaxaca i Puebla na wysokościach 1000-2000 m.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 33°C i 9°C.
Średnia wilgotność waha się od 70% zimą do ponad 80% latem i jesienią.
Opady od 5 mm w styczniu i lutym do 300 mm przez całą jesień.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 23,9/14,4°C w styczniu do 26,7/16,7°C przez całe lato.
Okres kwitnienia: Od maja do stycznia, z największym nasileniem późną jesienią.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych pochodzi z doniesień hodowców. W naturze oba podgatunki kwitną od lata do jesieni. W Kostaryce gatunek ten zakwita zwykle na kostarykański Dzień Niepodległości przypadający we wrześniu i tam roślina ta nazywana bywa "storczykiem 15 września". 

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to tworzący kępy, płożący się epifit lub litofit (storczyk naskalny), osiągający wysokość 90 cm łącznie z wysokim, wyprostowanym pędem kwiatowym. 

Pseudobulwy/łodyga:

Pseudobulwy mają 4-15 cm długości i 0,6 cm średnicy. Pędy o kształcie wrzecionowatym do cylindrycznego pokryte są cienkimi, białawymi, suchymi, podobnymi do membrany osłonkami liściowymi. Rośliny z Kostaryki, które zwykle rosną na drzewach, są większe i bardziej wysmukłe, mają cienkie korzenie, a nowy przyrost wyrasta zwykle przy podstawie pierwszego węzła. Rośliny meksykańskie rosną głównie na skałach. Ich pędy są krótsze, liście zmienne, korzenie znacznie grubsze, a nowe przyrosty wyrastają z drugiego lub trzeciego węzła, nadając roślinie wspinający się pokrój. 

Liście:

Kilka. Dość mięsiste liście wyrastają na ogół w pobliżu wierzchołka pędu. Mają 15 cm długości, są ułożone dwurzędowo, podłużno-lancetowate to owalno-lancetowatych, ostro zakończone i często mają purpurowe smużki. Liście dość szybko opadają. 

Kwiatostan:

Może osiągnąć 61 cm, ale zwykle jest krótszy. Wyprostowany kwiatostan wyrasta z wierzchołka najmłodszego dojrzałego przyrostu. 

Kwiaty:

Od kilku do wielu na każdym kwiatostanie. Kwiaty są dość rzadko rozmieszczone na pędzie kwiatowym i mają do 5-7 cm średnicy. Choć są bardzo zmienne w kolorystyce, to zwykle mają odcień liliowy. Liliowa warżka, o zmiennym kształcie, ma biały środek i ciemniejsze liliowe kropki na wierzchołku.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W ciągu całego roku średnia temperatura dnia wynosi 24-27°C, nocy 14-17°C, z amplitudą wahań dobowych 8-11°C. To są najcieplejsze warunki, w jakich powinna być uprawiana Barkeria lindleyana ssp. lindleyana. Dość duży zakres wysokości naturalnych siedlisk powoduje, że rośliny mogą się zaadaptować do temperatur niższych o 3-4°C niż wskazane. Jednakże Barkeria lindleyana ssp. vanneriana pochodząca z Meksyku może latem doświadczać maksymalnych temperatur wyższych niż te podane w tabeli klimatycznej. 

Światło:

25000-40000 luksów. Wymagane jest raczej jasne stanowisko, ale światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, należy także unikać bezpośredniego południowego słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

Od późnej wiosny do jesieni opady są bardzo obfite, ale ich średnia drastycznie spada w okresie zimy. W okresie aktywnego wzrostu uprawiane rośliny powinny być obficie podlewane, natomiast jesienią, gdy nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy zmniejszyć. 

Nawożenie:

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Podczas aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień zrównoważonym nawozem dla storczyków. Wielu hodowców zaleca stosowanie w okresie późnego lata i jesieni nawozów o obniżonej zawartości azotu a podwyższonej fosforu, aby polepszyć kwitnienie w następnym sezonie i wzmocnić nowe przyrosty przed zimą. 

Podłoże:

Rośliny powinny być uprawiane zamocowane na kawałkach paproci drzewiastej lub korka, ale w okresie lata wymaga to zapewnienia wysokiej wilgotności i codziennego podlewania. W lecie podczas upalnej, suchej pogody może być konieczne kilkakrotne podlewanie w ciągu dnia. Jeśli roślin nie można zawiesić, należy użyć małych płaskich doniczek lub koszyczków wypełnionych bardzo dobrze przepuszczalnym podłożem. Barkeria nie rośnie zbyt dobrze w doniczkach, a tylko niektóre potrafią się zaadaptować do uprawy w koszyczkach. Koszyk musi być wypełniony minimalną ilością bardzo grubego podłoża, np. kawałkami paproci drzewiastej. W istocie rzeczy, osiągamy bardzo dobre rezultaty z tym gatunkiem przy użyciu 10 cm doniczki wykonanej z paproci drzewiastej i wypełnionej bardzo grubymi kawałkami pociętej paproci drzewiastej. 

Wilgotność powietrza:

80-85% przez większość roku, ale w okresie zimy i wczesną wiosną spada do około 70%. 

Okres spoczynku:

Barkeria lindleyana ssp. lindleyana pochodząca z Kostaryki musi mieć przez cały rok utrzymywane takie temperatury, jakie podano w danych klimatycznych. Barkeria lindleyana ssp. vanneriana pochodząca z Meksyku może mieć temperatury zimowej nocy niższe o 4-6°C niż podano. Choć w siedlisku naturalnym opady w zimie są niewielkie, to wysoka wilgotność i duża dobowa rozpiętość temperatur wskazują na dostępność dodatkowej wilgoci dostarczanej z obfitej rosy. Dlatego w zimie podlewanie uprawianych roślin powinno być ograniczone, lecz nie wolno pozwolić, aby pozostawały suche przez dłuższy czas. Okresowe poranne zraszanie roślin, szczególnie w jasne, słoneczne dni, powinno dostarczyć roślinom wody potrzebnej do ochrony przed zbytnim przesuszeniem. Nawożenie powinno być ograniczone lub należy z niego zrezygnować całkowicie aż do wiosny, gdy rozpoczyna się wzrost roślin i znów wznawia się silniejsze podlewanie. Halbinger (1974) podaje, że jego rośliny obu podgatunków w okresie od listopada do lutego są podlewane tylko raz na tydzień. Począwszy od marca zwiększa on stopniowo ilość wody oraz wznawia nawożenie, dochodząc do dwukrotnego nawożenia w miesiącu.