Angraecum sesquipedale

Thouars 1822
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Vandeae
Podplemię: Angraecinae

 

Foto: © Orchids & More. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Angraecum sesquipedale

Synonim: Aeranthes sesquipedalis (Thouars) Lindley, Angorchis sesquipedalis (Thouars) O. Kuntze, Macroplectrum sesquipedale (Thouars) Pfitzer, Mystacidium sesquipedale (Thouars) Rolfe. 

Występowanie:

Madagaskar. Ten storczyk spotykany jest na gorących nizinach na całym prawie obszarze wschodniego wybrzeża wyspy Madagaskar, począwszy od Talanaro (Fort Dauphin) na południu aż do Antalaha na północy. Są doniesienia o jej występowaniu na wyspie Sainte-Marie leżącej po stronie północno-środkowej części wschodniego wybrzeża. Rosną na gałęziach drzew w lekkim cieniu lub w rozproszonym świetle na krawędzi lasów, zwykle poniżej 100 m. Spotyka się je w miejscach, gdzie jest duży ruch powietrza, najczęściej na pochyłych gałęziach drzew i w ich rozwidleniach, z korzeniami czepiającymi się kory i wiszącymi w powietrzu, czasami ponad metrowej długości. Rosną na obszarze nadbrzeżnym z obfitymi rocznymi opadami w ciągu całego roku, bez wyraźnej pory suchej.  

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 34°C i 9°C.
Średnia wilgotność ponad 80% przez cały rok.
Opady od 48 mm w marcu do 229 mm we wrześniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 23,3/16,1°C w styczniu do 29,0/22,2°C w lipcu.
Okres kwitnienia: Od października do maja z maksimum w lutym.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparty jest na raportach hodowców. W naturze rośliny kwitną od początku zimy do wiosny. 

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to duży, z długimi korzeniami, zwykle nierozgałęziony, epifit monopodialny osiągający 90-120 cm.

Pseudobulwy/łodyga:

Brak. Pęd, który ma 2 cm średnicy lub więcej, jest całkowicie pokryty obejmującymi go pochewkami liściowymi ułożonymi naprzemianlegle, które mogą mieć do 5 cm szerokości. W naturze pędy rzadko bywają proste, zwykle układają się poziomo. Korzenie mają około 0,6-1,0 cm średnicy, a przylegając do powierzchni ulegają spłaszczeniu. 

Liście:

Liście mają 35-40 cm długości i 6-7 cm szerokości. Są one luźno ułożone i mogą mieć dowolny odcień od ciemnej do jasnej zieleni. Kolor liści zależy od ilości światła dostarczanego roślinie. Liście nie są błyszczące i często wydają się lekko zakurzone szarawo-zielonym pyłem. Są skórzaste i dość sztywne z wyraźnym nerwem wystającym na spodniej stronie. Mają kształt paskowaty do wydłużonego, są złożone przy podstawie, mają nieco pofalowane brzegi i nierówno rozdzielony wierzchołek. W przeciwieństwie do innych storczyków monopodialnych ich dolne liście są stosunkowo długowieczne. Stare rośliny mają często prawie wszystkie liście, które urosły przez lata. 

Kwiatostan:

Kwiatostan ma do 30 cm długości. Wyrasta z kątów liściowych i może być poziomy lub zakrzywiać się w dół. Angraecum sesquipedale wyróżnia się tym, że rośliny zaczynają kwitnąć mając zaledwie 15-20 cm wysokości. Młode rośliny mają pojedynczy kwiatostan z jednym kwiatem, ale z roku na rok ich liczba wzrasta i dobrze rozrośnięta roślina może mieć 2 lub więcej kwiatostanów. 

Kwiaty:

1-4, rzadko 6 w kwiatostanie. Mięsiste, bardzo woskowe, trwałe, w kształcie gwiazd kwiaty pachną w nocy i są największymi kwiatami wśród storczyków angrekoidalnych. Kwiat ma zwykle 17-22 cm średnicy, czasem osiąga nawet 46 cm od końca płatka grzbietowego do końca ostrogi. Zwykle w danym czasie kwiatostan wytwarza tylko jeden kwiat, ale na większych roślinach wyrasta kolejno kilka kwiatów. Są doniesienia o dobrze uprawianych roślinach z kilkoma kwiatostanami, mających nawet 18 dużych kwiatów. Kwiaty są zielonkawe po otwarciu, ale w ciągu 2-3 dni zmieniają kolor na czysto biały. Długie płatki obu okółków są najszersze przy podstawie i zwężają się równomiernie, tworząc ostry wierzchołek. Płatki okółka zewnętrznego mają 9-11 cm długości i 2-3 cm szerokości przy podstawie. Płatki okółka wewnętrznego są podobne, ale nieco krótsze i szersze. Warżka jest delikatnie 3-klapowa, o kształcie skrzypiec, ma 7-9 cm długości i 3,5-4,5 cm szerokości w najszerszym miejscu tuż powyżej podstawy. Ma nieregularnie ząbkowane brzegi i kończy się ostro zakończonym, odgiętym koniuszkiem. Zwisająca ostroga ma 30-35 cm długości i jest nieco pofalowana przy końcu. Zgrubienie na warżce składa się z 2 działek przy gardzieli ostrogi, gdzie przechodzi w środkowe zgrubienie. Gruby prętosłup o długości około 1 cm ma 2 kwadratowe działki, które prawie całkowicie zakrywają znamię. 

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 29°C, nocy 21-22°C, co daje różnicę dobową 7°C. 

Światło:

25000-35000 luksów. Rośliny te potrzebują maksymalnej możliwej dawki rozproszonego światła, aby tylko nie poparzyć liści, zwłaszcza pod koniec lata i jesienią. Bezpośrednie południowe słońce może powodować oparzenia. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

Opady deszczu są umiarkowane do obfitych przez większość roku, z 2-3 miesięcznym nieco bardziej suchym okresem pod koniec zimy i na początku wiosny. Rośliny należy podlewać obficie w okresie intensywnego wzrostu, lecz należy zapewnić doskonały drenaż, aby podłoże wokół korzeni nigdy nie było rozłożone ani rozmokłe. Na początku zimy podlewanie należy nieco ograniczyć. 

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/2-3/4 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Hodowcy zwracają uwagę na to, że ilość kwiatów zależy od ilości liści, które wyrosną w poprzednim sezonie. Wielu hodowców stosuje zrównoważony nawóz przez cały rok, a inni wolą stosować od wiosny do połowy lata nawóz wysokoazotowy. Stosowanie nawozu wysokofosforowego może być korzystne późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

Rośliny uprawia się zwykle w doniczkach lub koszyczkach wypełnionych ciasno dobrze przepuszczalnym podłożem, takim jak gruba kora jodłowa lub kawałki włókien paproci drzewiastej lub paproci Osmunda. Hawkes (1965) pisze: "Różnorodnie przygotowana kora nie sprawdziła się w uprawie roślin z rodzaju Angraecum lub innych angrekoidalnych storczyków". Hillerman i Holst (1986) radzą natomiast: "Sadzić w grubej korze jodłowej, aby unikać zbyt częstego przesadzania." Do takiej mieszaniny często dodaje się także materiały rozluźniające podłoże, ale równocześnie zatrzymujące część wilgoci, na przykład perlit i pocięty mech torfowiec. Często dodawany jest także węgiel drzewny w celu zapewnienia przewiewności podłoża i zabezpieczenia przed kwaśnieniem. Gdy rośliny osiągną wielkość odpowiednią do kwitnienia, należy jak najrzadziej naruszać ich system korzeniowy, ponieważ mogą cofnąć się w rozwoju o 2-4 lata. Dlatego lepiej wybrać grube podłoże, które rozkłada się bardzo wolno, co oznacza, że pocięte włókna paproci drzewiastej będą lepsze niż kora jodłowa. Ponieważ jednak rośliny te nie tolerują zleżałego podłoża wokół korzeni, to należy je przesadzać natychmiast gdy podłoże zaczyna się rozkładać. Jeżeli podłoże jest w dobrym stanie, przesadzać można wtedy, gdy roślina wyrasta z pojemnika. Jeśli przesadzanie wykonamy w momencie, gdy zaczynają się pojawiać nowe korzenie, to roślina przyjmie się i ukorzeni w możliwie najkrótszym czasie. 

Wilgotność powietrza:

Około 80% przez cały rok.

Okres spoczynku:

Średnia temperatura dnia zimowego wynosi 23-24°C, nocy 16-17°C, z amplitudą dobową 7°C. Te średnie nocne temperatury odzwierciedlają najchłodniejsze warunki w jakich powinno uprawiać się ten gatunek. W związku z tym, że rośliny są dość szeroko rozprzestrzenione, to prawdopodobnie będą w stanie zaadaptować się do temperatur zimowych wyższych o 2-3°C niż to zostało przedstawione. W naturalnym siedlisku w okresie późnej zimy i na początku wiosny opady są mniejsze, ale właściwie nie występuje pora sucha. Uprawiane rośliny w zimie potrzebują mniej wody, ale nie powinny wysychać zupełnie, ani być suche przez dłuższy okres. Gdy redukuje się ilość wody, należy równocześnie zredukować nawożenie. Wiosną, gdy rozpoczyna się wzrost młodych przyrostów, zwiększa się podlewanie i nawożenie.