Bulbophyllum auratum

(Lindley) Rchb.f. 1861
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Dendrobieae
Podplemię: Bulbophyllinae
Sekcja: Cirrhopetalum

 

Foto: © dwittkower under Creative Commons license. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Bulbophyllum auratum

Synonimy:

Cirrhopetalum borneense Schlechter 1906, Bulbophyllum borneense (Schlechter) J.J.Smith 1907, Bulbophyllum campanulatum Rolfe 1909, Cirrhopetalum auratum Lindley 1840, Cirrhopetalum auratum (Lindley) Rchb.f. 1861, Cirrhopetalum campanulatum (Rolfe) Rolfe 1910, Cirrhopetalum candelabrum Lindley ex Moore 1854, Phyllorchis aurata (Lindl.) Kuntze 1891.

Występowanie:

Borneo, Malaje, Tajlandia i prawdopodobnie także Filipiny. Na Borneo rośliny te występują w Kalimantan, Sabah, Sarawak i Brunei, w mieszanych lasach, gdzie główna roślinność to dipterocarpusy, oraz na bardziej otwartych terenach wrzosowego buszu – kerangas, na wysokościach 400-1100 m. W Sarawaku natomiast spotyka się je przy granicy z Brunei, od poziomu morza do 1000 m. Na Sumatrze znaleziono je w regionie Bengkulu, na wysokościach 1000-1200 m. Na Malajach znaleziono je w pobliżu Sepan w stanie Selangor, w pobliżu Tanum w stanie Pahang i w pobliżu Jengga w stanie Terengganu. Brak jednak wysokości siedlisk. W Tajlandii spotkano je w licznych miejscach na półwyspie Tajlandzkim, ale nie ma danych o wysokości.

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury: brak danych ze stacji klimatycznej Bengkulu w Indonezji.
Średnia wilgotność 75-80% przez cały rok.
Opady od 173 mm w styczniu-lutym do 406 mm w maju i lipcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) w ciągu całego roku: 24-26°C/16-17°C.
Okres kwitnienia: prawie cały rok, z wyjątkiem sierpnia, listopada i grudnia.

Uwagi różne:

Terminy kwitnienia podane w tabeli klimatycznej oparto na doniesieniach hodowców.


 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rosliny:

Raczej mały sympodialny epifit, którego przyrosty są oddalone od siebie co 2 cm na pełzającym, rozgałęziającym się kłączu.

Pseudobulwy:

Pseudobulwy mają do 1,9 cm długości i 1,2 cm szerokości. Jajowate pseudobulwy są pożłobione, 3-5 kanciaste, a ich kolor jest zmienny, od ciemno oliwkowo-zielonego do błyszcząco zielonego.

Liście:

Liście mają 2-12 cm długości i 2,1-3,0 cm szerokości. Pojedynczy, nieco purpurowy, mięsisty liść wyrasta na szczycie każdej pseudobulwy. Jest on wyprostowany, ma kształt owalny do lancetowatego, jest tępo zakończony lub lekko rozdzielony przy wierzchołku, a przy podstawie gwałtownie się zwęża tworząc 1 cm szypułkę liściową.

Kwiatostan:

Kwiatostan ma około 15 cm długości. Pęd kwiatowy wyrasta z podstawy pseudobulwy. Kwiaty tworzą rodzaj baldaszku na wierzchołku pędu kwiatowego.

Kwiaty:

8-10 w kwiatostanie. Kwiaty zwieszają się, tak że w efekcie daje to wygląd banieczki. Mogą być od białych po ciemnoróżowe, ale najczęściej są bladożółte ze szkarłatnymi lub różowymi żyłkami i plamkami, a warżka jest ciemnoszkarłatna. Kwiaty mają 1,4-1,65 cm długości, bardzo wklęsły płatek grzbietowy, który gwałtownie kończy się długim, włoskowatym wyrostkiem, a jego brzegi są fryzowane i mają drobne włoski. Ma 0,7 cm długości łącznie z 0,1 cm wyrostkiem na wierzchołku, 0,3 cm szerokości nie licząc włosków wzdłuż brzegów, których długość wynosi około 0,1 cm. Boczne płatki zewnętrzne mają 1,6-3,0 cm długości i 0,35 cm szerokości. Są skierowane w dół i połączone ze sobą na całej prawie długości, swobodna jest tylko część przy podstawie o długości 0,7-0,8 cm. Ich zewnętrzne brzegi zachodzą na siebie i są połączone tworząc płaszczyznę prawie owalną i lekko zakrzywioną do tyłu. Płatki okółka wewnętrznego są ułożone równolegle, są ukośnie owalne, ostro zakończone, mają włoski na brzegach i wyrostek na wierzchołku. Razem z wyrostkiem mają około 0,56 cm długości, a nie biorąc pod uwagę włosków na brzegach ich szerokość wynosi 0,2 cm. Językowata warżka jest zwężona w górnej połowie i ma około 0,3 cm długości i 0,15 cm szerokości przy podstawie. Zakrzywia się ostro w dół i jest ściągnięta przy podstawie. Powierzchnia warżki ma w połowie rowkowanie oraz krótki, stożkowy ząbek z każdej strony. Zakrzywiony prętosłup ma około 0,25 cm długości i jest tępo zakończony.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

W ciągu całego roku średnia temperatura dnia wynosi 24-26°C, nocy 16-17°C, a różnica dobowa 8-9°C.

Światło:

12000-23000 luksów. Światło powinno być przefiltrowane lub rozproszone, a roślin nie można wystawiać na działanie południowego słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

Podlewanie:

W ciągu całego roku opady są obfite, ale zimą jest trochę bardziej sucho. Uprawiane rośliny powinny być obficie podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale ich korzenie muszą być dobrze napowietrzone, a podłoże wokół korzeni nigdy nie może być zleżałe lub rozmokłe. Pod koniec jesieni należy stopniowo zmniejszać ilość wody.

Nawożenie:

Zaleca się cotygodniowe stosowanie 1/4-1/2 dawki nawozu do storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie przez cały rok nawozu zbilansowanego, inni wolą od wiosny do połowy lata stosować nawóz wysoko-azotowy, a następnie do końca jesieni nawóz wysoko-fosforowy.

Podloże:

Biorąc pod uwagę pełzające i rozgałęziające się kłącze rośliny te najlepiej uprawiać zamontowane na konarach o chropowatej powierzchni lub na podkładkach z paproci drzewiastej. Zamontowane rośliny wymagają jednak wysokiej wilgotności, a w czasie gorącej, suchej pogody mogą wymagać kilkakrotnego podlewania w czasie dnia. Ponieważ czasem sprawia to trudność, to wielu hodowców uprawia te rośliny w płaskich koszykach wypełnionych luźnym, szybko przesychającym podłożem. Zwykle składa się ono z różnych ilości składników zatrzymujących wodę, takich jak perlit lub pocięte sphagnum dodanych do średniej wielkości kawałków kory lub włókien paproci drzewiastej. Paproć drzewiasta jest lepsza, ponieważ nie rozkłada się tak szybko jak kora. Oznacza to rzadsze przesadzanie, co jest o tyle ważne, że wiele Bulbophyllum źle reaguje na ruszanie korzeni. Rośliny czasem potrzebują nawet roku, aby wrócić do formy sprzed przesadzania. Jeżeli podłoże nie jest rozłożone, a roślina wyrasta poza pojemnik, można ją przesadzić do większego pojemnika wyjmując roślinę wraz z podłożem, aby jak najmniej ruszać system korzeniowy. Gdy przesadzanie jest konieczne, to najlepiej je wykonywać gdy zaczynają rosnąć nowe korzenie, bo wtedy szybciej się ustabilizuje. Gdy podłoże jest rozłożone i zbyt długo pozostaje rozmokłe rośliny trzeba przesadzać natychmiast.

Wilgotność powietrza:

Średnia wilgotność wynosi 75-80% przez cały rok.

Okres spoczynku:

Podane warunki uprawy powinny być utrzymywane przez cały rok. W naturalnym siedlisku zimą opady są nieco mniejsze, ale nie jest to pora sucha. Zimą należy nieco zmniejszyć podlewanie i nawożenie, zwłaszcza gdy rośliny są uprawiane w warunkach krótkich, ciemniejszych dni jakie mamy na umiarkowanych szerokościach geograficznych. Nigdy jednak nie mogą wysychać zupełnie. Zawsze gdy zmniejsza się ilość wody należy też zredukować nawożenie.